Λίγα λόγια για το αγίασμα

Πανηγυρίζει στις 20 Ιουλίου

Η ιαματική αυτή πηγή, που οι Τούρκοι αποκαλούν Μπουγιούκ Αγίασμα (Το Μεγάλο Αγίασμα), είναι γνωστό από τους Βυζαντινούς χρόνους. Το αγίασμα βρίσκεται στα κατάφυτα με πλατάνια υψώματα του χωριού, δίπλα στο Ρωμαίικο νεκροταφείο, στον περίβολο του μικρού ομώνυμου ναού. Πλήθος προσκυνητών κατέκλυαν το αγίασμα κυρίως την ημέρα της μνήμης του, στις 20 του Ιουλίου. Η Ρωμαίικη Κοινότητα του Μεγάλου Ρεύματος, το 18ο αιώνα κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να περιέλθει σ'αυτήν το εισόδημα του αγιάσματος, το οποίο μέχρι τότε εισέπραττε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στα κατάστιχα της Κοινότητας, το 18ο αιώνα, σημειώνονται τα ποσά, που επιβάλλονταν να καταθέτει αυτή ως «Χαράτσι», στις αρμόδιες Οθωμανικές διοικητικές αρχές, την ημέρα της πανήγυρις του Αγιάσματος. Το έτος 1812, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακοινώνει στους πιστούς ότι αναβάλλεται ο εορτασμός του Προφήτου Ηλιού λόγω της επιδημίας πανώλης, που μάστιζε το έτος εκείνο την Πόλη. Στις αρχές του 20ου αιώνα μεγάλο πλήθος Ρωμιών συνέρεε στο Μέγα Ρεύμα από όλη την Πόλη, ακόμη και από απόμακρες συνοικίες, όπως Τσατάλτζα, Τσεκμετζέ, Μπουγιούκ Μπακκάλκιοϊ.

Χιλιάδες Ρωμιών, που έφθαναν στο Μέγα Ρεύμα την ημέρα της Πανήγυρης, ανηφόριζαν για να φθάσουν μετά από πεζοπορία 15-20 λεπτών στο Αγίασμα.Αυτή η μεγάλη κοσμοσυρροή συναντάται για τελευταία φορά το καλοκαίρι του 1922. Μετά την Ανταλλαγή των πληθυσμών και την μετανάστευση των Ρωμιών στην Ελλάδα, το πλήθος των προσκυνητών στο Αγίασμα περιορίσθηκε μόνο στους Ρωμιούς του Μεγάλου Ρεύματος και της Πόλης. Τη μέρα της πανήγυρης αυξανόταν και η εμπορική κίνηση στο χωριό, τα εξοχικά και παραλιακά ταβερνάκια, οι αμαξάδες, οι βαρκάρηδες έκαναν χρυσές δουλειές.